[rank_math_breadcrumb]
Η θεώρηση της οστεοπόρωσης ως αποκλειστικά γυναικεία υπόθεση έχει εγκαταλειφθεί εδώ και πολλά χρόνια μιας και η οστική απώλεια αφορά μεγάλο ποσοστό ανδρών με εκδήλωση σημαντικού ποσοστού οστεοπορωτικών καταγμάτων. Επιδημιολογικές μελέτες υπολογίζουν ότι περίπου 20% των σπονδυλικών καταγμάτων και 30% των καταγμάτων του ισχίου συμβαίνουν στους άνδρες με αποτέλεσμα σημαντική νοσηρότητα, θνησιμότητα, κοινωνικό, ψυχολογικό και οικονομικό κόστος.

Ποιες είναι οι συνηθέστερες αιτίες;


Τα πιο συχνά αίτια εμφάνισης οστεοπόρωσης στους άνδρες είναι:
-Ηλικία
-Ορμονικές διαταραχές (Υπογοναδισμός, Σακχαρώδης διαβήτης, υπερπαραθυρεοειδισμός)
-Ρευματολογικά νοσήματα (Ρευματοειδής αρθρίτιδα, αγκυλοποιητική αρθρίτιδα)
-Νοσήματα του γαστρεντερικού (Σύνδρομα δυσαπορρόφησης, Νόσος Crohn, ελκώδης κολίτιδα)
-Φάρμακα (Κορτικοστεροειδή, θυρεοειδικές ορμόνες, χημειοθεραπευτικά)
-Γενετικά νοσήματα (κυστική ίνωση, δρεπανοκυτταρική αναιμία)
-Διάφορα (Νεφρική ανεπάρκεια, ακινητοπίηση, αλκοόλ, κάπνισμα)

Πώς γίνεται η διάγνωση της ανδρικής οστεοπόρωσης;


Η διάγνωση της ανδρικής οστεοπόρωσης γίνεται μετά από κλινικό και εργαστηριακό έλεγχο. Υποψία τίθεται κατά την εμφάνιση αναίτιων καταγμάτων, σε ακτινολογική απεικόνιση οστεοπενίας και σε εμφάνιση σπονδυλικών παραμορφώσεων όπως επίσης και σε παρουσία παθήσεων που συνδέονται με χαμηλή οστική μάζα. Ο τυπικός διαγνωστικός έλεγχος περιλαμβάνει μέτρηση της οστικής μάζας στην οσφύ και το ισχίο και ειδικό βιοχημικό έλεγχο αίματος και ούρων.

Με ποιον τρόπο μπορούν να προστατευτούν οι άνδρες;


Καθοριστικής σημασίας είναι η πρόληψη και η έγκαιρη διάγνωση των παραγόντων που προκαλούν ταχεία μείωση της οστικής μάζας στο ανδρικό πληθυσμό. Ειδικότερα, η διακοπή του καπνίσματος και του αλκοόλ, η τακτική άσκηση, η μυική ενδυνάμωση και η βελτίωση των διατροφικών συνηθειών με αύξηση της πρόσληψης ασβεστίου και βιταμίνης D αποτελούν τα απολύτως αναγκαία βήματα στην πρόληψη της οστεοπόρωσης. Όσον αφορά τις ομάδες του ανδρικού πληθυσμού με εγκατεστημένη οστεοπόρωση καθίσταται αναγκαία η χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής (διφωσφονικά, τεριπαρατίδη, ρανελικό στρόντιο) ώστε να ανακοπεί ο ταχύς ρυθμός οστικής απώλειας και να προληφθούν μελλοντικά κατάγματα χαμηλής βίας.

Πώς γίνεται η διάγνωση της οστεοπόρωσης;


Η οστεοπόρωση δεν ιάται πλήρως αλλά υπάρχουν θεραπείες και τρόποι αντιμετώπισης που βελτιώνουν την αντοχή των οστών. Συγκεκριμένα υπάρχουν οδηγίες που μπορείτε να ακολουθήσετε προκειμένου να μειώσετε τον κίνδυνο κατάγματος. Για το λόγο αυτό είναι πολύ σημαντική η συνεργασία με τον προσωπικό σας ιατρό για να γνωρίζετε όσα αφορούν την «οστική» σας υγεία.
Η ιατρική εκτίμηση για τη διάγνωση της οστεοπόρωσης και την πιθανότητα για κάταγμα μπορεί να περιλαμβάνει: -  Λήψη του ιατρικού σας ιστορικού
-  Κλινική Εξέταση
-  Διενέργεια Μέτρησης Οστικής Πυκνότητας
-  Εργαστηριακές εξετάσεις (όπως αίματος και ούρων)
-  Tο δείκτη-εργαλείο FRAX (που αποτελεί ένα διεθνές εργαλείο αξιολόγησης του κινδύνου κατάγματος και καθορίζει ποιοι ασθενείς πρέπει να λάβουν θεραπεία)
Επιπλέον ορισμένες φορές είναι απαραίτητες και πιο εξειδικευμένες εξετάσεις όπως ακτινογραφίες, αξονική τομογραφία ή σπινθηρογράφημα.

Ποιοι ασθενείς έχουν ανάγκη θεραπείας;


Μετά την ολοκλήρωση του ελέγχου και την εκτίμηση του καταγματικού κινδύνου ο ιατρός σας θα είναι σε θέσει να σας δώσει τις κατάλληλες οδηγίες για την αναγκαιότητα λήψης φαρμακευτικής θεραπείας καθώς και το χρόνο της επανεξέτασης και νέων εξετάσεων. Υπάρχουν διάφορες φαρμακευτικές θεραπείες οι οποίες πρέπει να εξατομικεύονται ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε ασθενούς. Επίσης, σε περιπτώσεις αστάθειας ή πτώσεων είναι πολύ σημαντική η συμβολή του φυσικοθεραπευτή ώστε να βελτιώσετε τη σωματική σας δύναμη, την ισορροπία και στάση του σώματος σας, μέσα από κατάλληλες ασκήσεις.