Η οστεοπόρωση είναι μια σιωπηλή νόσος που επηρεάζει εκατομμύρια ηλικιωμένους παγκοσμίως, οδηγώντας σε αυξημένο κίνδυνο καταγμάτων ισχίου τα οποία αποτελούν έναν σοβαρό τραυματισμό με επιπλοκές που μπορεί να είναι απειλητικές και για τη ζωή των ασθενών.
Ο κίνδυνος κατάγματος του ισχίου αυξάνεται προοδευτικά με την ηλικία κυρίως επειδή με την πάροδο του χρόνου τα οστά εξασθενούν, καθώς επίσης λόγω παραγόντων όπως η κακή όραση, προβλημάτων ισορροπίας ή πολλών από τα φάρμακα που λαμβάνουν τους καθιστούν επιρρεπείς στις πτώσεις. Σύμφωνα με μελέτες τα άτομα ηλικίας 85 ετών και άνω έχουν 10πλάσιες πιθανότητες να υποστούν κατάγματα ισχίου συγκριτικά με τα άτομα ηλικίας 65 έως 69 ετών.
Επιδημιολογικές έρευνες δείχνουν ότι ο αριθμός καταγμάτων ισχίου θα αυξηθεί ραγδαία τις επόμενες δεκαετίες, ιδίως στις αναπτυσσόμενες χώρες όπου ο πληθυσμός γερνά γρήγορα. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα ποιες είναι οι εξελίξεις στο μέλλον όσον αφορά την πρόληψη και την αποτελεσματικότερη θεραπεία τους;
Εξελίξεις για την πρόληψη καταγμάτων ισχίου
–Προηγμένες τεχνολογίες για την πρώιμη διάγνωση και ακριβή εκτίμηση του καταγματικού κινδύνου. Η χρήση της τεχνητής νοημοσύνης και η ανάλυση πολυάριθμων επιδημιολογικών δεδομένων θα βοηθήσει ουσιαστικά στον έγκαιρο εντοπισμό των πληθυσμιακών ομάδων που είναι σε υψηλό κίνδυνο για κάταγμα ισχίου με στόχο την πρώιμη έναρξη θεραπείας.
–Γονιδιακές θεραπείες, οι οποίες είναι ακόμη σε ερευνητικό στάδιο με στόχο την αποκατάσταση της οστικής μάζας και την πρόληψη οστεοπόρωσης.
–Φάρμακα νέας γενιάς που στοχεύουν σε διαφορετικούς μηχανισμούς οστικής απώλειας από τις υπάρχουσες θεραπευτικές επιλογές που πιθανόν να μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σε πληθυσμούς που έως τώρα δεν υπάρχουν εγκεκριμένα θεραπευτικά πρωτόκολλα (έγκυες, προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες).
–Εξατομικευμένη Ορθοπαιδική παρακολούθηση με χρήση των σύγχρονων τεχνολογιών. Η επιστήμη τίθεται στην υπηρεσία των ασθενών μέσω ειδικών εφαρμογών που μέσω της χρήσης κινητού τηλεφώνου θα καταγράφονται παράμετροι που σχετίζονται με την αστάθεια στο βάδισμα, τη συχνότητα πτώσεων, τον έλεγχο καθημερινής σωματικής άσκησης και την ποιότητα του ύπνου. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε ασθενούς θα προσφέρουν πολύτιμές πληροφορίες στον Ορθοπαιδικό για την έγκαιρη αναγνώριση παραγόντων που σχετίζονται με την εκδήλωση καταγμάτων ισχίου και την ουσιαστική πρόληψή τους.
Εξελίξεις για την θεραπεία καταγμάτων ισχίου
Τα κατάγματα ισχίου είναι μείζονες ορθοπαιδικοί τραυματισμοί και απαιτούν σε όλους τους ασθενείς άμεση χειρουργική αντιμετώπιση για την ταχύτερη ανάρρωσή τους. Ποιες είναι οι εξελίξεις του μέλλοντος για τη βελτίωση του χειρουργικού αποτελέσματος και τη μείωση των επιπλοκών;
–Ελάχιστα επεμβατικές χειρουργικές τεχνικές, οι οποίες προσφέρουν πολλά πλεονεκτήματα, όπως μικρότερες τομές, λιγότερος πόνος, ταχύτερη κινητοποίηση και ελάχιστος χρόνος νοσηλείας στην κλινική.
–Ρομποτική χειρουργική. Η τεχνολογική εξέλιξη με την ενσωμάτωση της τεχνητής νοημοσύνης προσφέρει πλέον δυνατότητες στον Ορθοπαιδικό χειρουργό για εξατομικευμένο προεγχειρητικό σχεδιασμό και μεγαλύτερη ακρίβεια τοποθέτησης των εμφυτευμάτων με αποτέλεσμα ελάχιστη απώλεια αίματος, άμεση βάδιση και ταχεία έξοδο από την κλινική.
–Βιοϋλικά και αναγεννητική ιατρική. Στόχος της έρευνας στην ορθοπαδική τραυματιολογία είναι η ευρεία χρήση βιοϋλικών στη θεραπεία καταγμάτων ισχίου για την ενίσχυση της αντοχής των οστεοπορωτικών οστών και επιτάχυνση πώρωσης των καταγμάτων. Παράλληλα, η χρήση ανανγγεννητικών υλικών όπως των βλαστοκυττάρων μπορεί να βοηθήσει στην ταχύτερη αποκατάσταση της οστικής μάζας.
–Νέες τεχνικές οστεοσύνθεσης. Συνεχής εξέλιξη στα υλικά και τις τεχνικές οστεοσύνθεσης, όπως νέοι τύποι εμφυτευμάτων με καλύτερη βιοενσωμάτωση και βελτιωμένες μέθοδοι σταθεροποίησης των καταγμάτων μπορούν να δώσουν λύσεις για την επιτυχή αποκατάσταση καταγμάτων ισχίου σε ασθενείς με βαριά οστεοπόρωση.
–Διαχείριση ασθενών που λαμβάνουν αντιπηκτική αγωγή. Οι ασθενείς που θα υποστούν κάταγμα ισχίου λόγω συνυπάρχουσας παθολογίας σε πολύ μεγάλο ποσοστό λαμβάνουν αντιπηκτική αγωγή, γεγονός που καθυστερεί τον χρόνο εκτέλεσης της χειρουργικής επέμβασης και αυξάνει σημαντικά το ποσοστό επιπλοκών. Έτσι λοιπόν, η ιατρική έρευνα στοχεύει σε αντιπηκτικά σκευάσματα που απαιτούν πολύ μικρότερο χρόνο διακοπής καθώς και σε πρωτόκολλα που ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο αιμορραγίας καθιστώντας πιο ασφαλείς τις χειρουργικές επεμβάσεις.
Συμπερασματικά, τα κατάγματα ισχίου στην 3η ηλικία λόγω οστεοπόρωσης και μειωμένης αντοχής των οστών και λαμβάνοντας υπόψιν την αύξηση του μέσου όρου ηλικίας του πληθυσμού θα αυξάνονται τις επόμενες δεκαετίες όλο και περισσότερο. Αποτελεί λοιπόν πρόκληση στο μέλλον για την Ορθοπαιδική κοινότητα η έρευνα και η εφαρμογή νέων μεθόδων τόσο πρόληψης των τραυματισμών αυτών, όσο και αποτελεσματικότερης χειρουργικής θεραπείας για να εξασφαλιστεί η βέλτιστη ποιότητα ζωής των ασθενών μας.
